in egypte werd ik enorm gegrepen door tijd.
niet het begrip tijd, maar de manier waarop men hier met tijd omging.
tijd die men totaal anders beleefde dan dat men tijd in het westen beleefd.
er was geen jagen, geen jachten.
alles ging er veel, veel rustiger aan toe, geen snelheid, geen speedy.
men leefde er een kalmer bestaan, geen westers bestaan,
geen najagen zoals wij alles najagen.
tijd kreeg plots een geheel andere dimensie.
ik had het gevoel dat tijd ook veel intenser werd beleefd.
wat vandaag niet kon, gebeurde morgen of overmorgen wel.
tijd zoals wij die kennen, zoals wij die beleven, had men daar nog nooit gezien.
hier werd tijd – voor mij althans – opnieuw geboren.
hier tikte elke seconde anders.
de beelden werden gemaakt in aswan.
ze verschenen zomaar voor de lens.
ik moest alleen maar kijken en afdrukken.
mensen deden de rest.
tijd deed de rest.
in een rivier is het water dat u aanraakt het laatste van wat er voorbij stroomt
en het eerste van wat er voorbij gaat stromen.
zo is het ook met de tijd.
leonardo da vinci
schilder – ingenieur – musicus
(°1452 ~ +1519)